Kolejarska galeria 5# - poczucie bezpieczeństwa

Prezent

Fraktale

Gdzieś Tam

Lato, 2006

(więc dlatego siedzi zmęczone)

Galeria

Dwa podstawowe warunki towarzyszące wszelkiej mojej wędrówce- eksploracja i degustacja. Dziś o pierwszym z nich słowami Georgesa Pereca.
"Odkrywasz ulice, którymi nie przejeżdża nigdy samochód, wydaje się, że nikt tam nie mieszka, że nie ma tam innych sklepów niż widmowy zakład krawiectwa na miarę, z witryną w obramieniu muślinowych firanek, na której zdaje się stać od zawsze ten sam wyblakły, spłowiały w słońcu manekin i gdzie leżą te same kartoniki wymyślnych guzików, te same żurnale, na których widnieje jednak tegoroczna data; niż tapicer oferujący sprężyny oraz nogi łóżka kuliste lub w kształcie pestek oliwki i wrzeciona, a także rozmaite gatunki włosia i obicia; niż szewc w zakątku przerobionym na kramik, gdzie zamiast drzwi wisi zasłona z kolorowych plastikowych pasków, nawleczonych na nylonowe żyłki". (G. Perec "Człowiek, który śpi")

Historia

konfrontacja

Synagoga

Wolne miejsce

Pytanie

Z pieluchą

Abstrakt 4#

Wikliniarze

Pszczelarka z mamą

Eremita

dezintegracja (pozytywna?)

Za drzwiami...

w ręczniku

Abstrakt 3#

Abstrakcyjna plama światła na abstrakcyjnej ścianie ze specjalną dedykacją dla wielbiciela abstrakcji abstrakcyjnego p. Klee

Krótka historia przyjścia Anieli

wszystko z promocji

Obserwator

Elf

Harmonia "Bianczeskiego"

walka i zwycięstwo

David Toop w Toruniu

Więcej info: http://www.davidtoop.com/

Na żaglach

Zapraszam

Kolejarska galeria 4# - widziadło

Column One

czas wolny księżycowo

tournée

Koniński głos przeszłości

Konin słynie przede wszystkim z przemysłu... tu kopalnie, tam elektrownie i nieopodal huta (jeszcze). Lecz mało kto wie, że przed wiekami Konin znany był w całej niemal Europie, a to z powodu niczego innego jak DRUKU. Choć w dawnych czasach była to nauka tajemna, ezoteryczna co się zwie i w tej mieścinie była tajna akademia. Tu właśnie niejaki Johann Gutenberg, złotnik i mincerz przebywał przez kilka lat na tajnych kompletach, gdzie u swego mistrza, alchemika Annatolego Przygody (w derwnianych domkach przy obecnej ul. Kaliskiej) wydawali pierwszą w Europie, a i na świecie z pewnością, gazetę. Gdy alchemik zmarł Johann zwinął klocki druku, wypił eliksir długowieczności i po cichu wyjechał do Strasburga, gdzie nadal realizował wynalazki podpatrzone w projektach mistrza. Jeśli nie wierzycie, to zajrzyjcie do archiwum miejskiego lub bilblioteki miejskiej w Koninie. Miałem okazję tam być i cudem skserować historyczną stronę jednej z tych gazet. Jak widzicie data wyprzedza daleko wszelkie najstarsze dokonania wydawnicze,bo i Biblię z Moguncji, czy polski kalendarz astronomiczny na rok 1474. Wierzcie, że nic nie zmieniałem i sztuczek z "fotoszopów" nie stosowałem (jedynie to liche tło wstawiłem), kto chce sam sprawdzić może.

Kapitan Żbik i tajemnica autorów

Jest to jedna z moich ulubionych plansz z serii przygód Kapitana Żbika. Pochodzi ona z części "Dziękuję Kapitanie" z roku 1968. Autorem rysunków był Jan Rocki, natomiast scenariusz napisał Zbigniew Safjan, który miał swój udział również w tworzeniu historii innego, dobrze znanego kapitana - Kapitana Klossa. Tak głosi oficjalna wersja. Jednak, co ciekawe, w tym samym roku w gazecie "Wieczór Wrocławia", nr 182-212/1968 ukazuje się ta sama historia, lecz scenarzystą nie jest Z. Safjan, lecz Władysław Krupka, a rysownikiem Zbigniew Sobala. Krupka, jak wiadomo, jest "ojcem", pomysłodawcą serii o Kapitanie Żbiku, jak też i jego kolegą po fachu, gdyż był naczelnikiem wydziału Komendy Głównej MO. Dlaczego więc oficjalnie za autora scenariusza podaje się Safjana, kiedy pomysłodawcą był Krupka? Jedna z wersji brzmi: Tego autora zarejestrowało Wydawnictwo "Sport i Turystyka", pomimo że autorem scenariusza był właśnie Władysław Krupka. Zbigniew Safjan więcej się nie pojawia w spisie scenarzystów serii, podobnie jak znika też postać rysownika Jana Rockiego. Dziwne to i pogmatwane... może tylko Żbik zna odpowiedź?! A przy okazji - pomijam kreskę Rockiego (choć i tak jest o niebo lepsza od Polcha), ale to, co mnie ujmuje, to te plamy akwareli i tu też ukłon do innego, mniej znanego rysownika przygód Kapitana - Zbigniewa Sobali (Ryzyko, Wzywam 0-21, Kryształowe okruchy, Kocie oko, Strzał przed północą). Dla ciekawych zamieszczam skan tego odcinka tutaj.

Portret (z) pamięci